گنج یابی در کوهستان یکی از مرموزترین و در عین حال هیجان‌انگیزترین فعالیت‌هایی است که علاقه‌مندان به تاریخ، ماجراجویی و باستان‌شناسی را به خود جذب می‌کند.

اما برای کشف این گنج‌ها باید دانش لازم، ابزار مناسب و آگاهی از علائم و نشانه‌های خاص را داشت.

چرا کوهستان محل مناسبی برای دفینه است؟

کوهستان‌ها از دیرباز به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص و ساختار طبیعی‌شان، مکان‌های امنی برای دفن گنج‌ها بوده‌اند.

نخست اینکه کوه‌ها دور از مناطق شهری و روستایی هستند و همین موضوع احتمال کشف دفینه توسط افراد عادی را کاهش می‌دهد.

دوم، وجود صخره‌ها، غارها، دره‌ها و شیب‌های خطرناک باعث می‌شود افراد عادی از ورود به این مکان‌ها پرهیز کنند.

همچنین کوهستان‌ها در زمان جنگ‌ها یا حملات غارتگران به عنوان پناهگاه و مکان پنهان کردن اشیای قیمتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

بسیاری از دفینه‌ها متعلق به پادشاهان، نظامیان، تاجران یا حتی روستاییانی هستند که ثروت خود را برای حفظ امنیت به دل کوه‌ها سپرده‌اند.

گنج‌یابی در کوهستان

۱. نشانه‌های طبیعی تغییر یافته (دستکاری توسط انسان)

این دسته شامل تغییراتی است که بر روی عناصر طبیعی کوهستان توسط انسان برای نشانه‌گذاری ایجاد شده است:

• سنگ‌های علامت‌دار یا تراشیده شده (Marked Stones):

• حکاکی‌ها (Carvings): اشکال هندسی ساده مانند صلیب، دایره، مثلث، یا حروف اولیه (مثل “X” یا حروف اول نام صاحب گنج). در مناطق خاص، ممکن است نمادهای محلی یا فراماسونری دیده شود.

• سنگ‌های جابجا شده یا غیرطبیعی: سنگی که به نظر می‌رسد در جای خود طبیعی نیست (مثلاً در شیب، یک سنگ تخت بزرگ در مکانی که نباید باشد) یا سنگی که دارای تراش صاف یا زاویه‌دار غیرعادی است.

• سنگ چین‌ها (Cairns): تپه‌های کوچک سنگی که برای نشانه‌گذاری یک مسیر یا محل خاص (مانند ورودی غار یا مقبره) ساخته شده‌اند. در گنج‌یابی، اغلب سنگ چین‌های کوچک و مجزا که هیچ دلیل طبیعی برای ساختن‌شان نیست، مورد توجه قرار می‌گیرند.

• درختان غیرعادی:

• درختان قطع شده: تنه یا شاخه‌های بریده شده به شکلی غیرطبیعی (مثلاً بریده شدن فقط یک شاخه اصلی به سمت جهت خاص).

• درختان با شکل خاص: درختانی که در یک منطقه باز، به طرز عجیبی شاخه‌هایشان به سمت خاصی متمایل شده‌اند (ممکن است با نشانه‌های حکاکی روی تنه همراه باشند).

۲. نشانه‌های جغرافیایی و ساختاری

در کوهستان، مکان‌های امن برای دفن معمولاً دارای ویژگی‌های زمین‌شناختی خاصی هستند:

• نقاط مرجع دائمی: نوک قله‌های خاص، صخره‌های بسیار بزرگ و منحصربه‌فرد که از فواصل دور قابل دیدن هستند. اغلب گنج‌ها در “سایه” یا “پشت” این نقاط مرجع دفن می‌شدند.
• پله‌ها یا مسیرهای سنگی: در کوهستان‌های متروکه، ممکن است مسیرهای قدیمی یا پله‌های سنگی کم عمق مشاهده شود که مسیر دسترسی به یک مکان خاص (مانند معدن یا مخفیگاه) را نشان می‌دهند.

۳. نشانه‌های مرتبط با موقعیت

این نشانه‌ها بیشتر مربوط به نحوه استفاده از محیط برای تعیین جهت هستند:

• سایه‌ها و زوایا: در زمان‌های خاصی از روز (مثلاً ظهر یا غروب)، سایه یک سنگ یا صخره خاص ممکن است دقیقاً روی نقطه دفن بیفتد. این نیازمند محاسبات دقیق زمانی است.
• خط دید (Line of Sight): گاهی اوقات، دو یا سه علامت در کوهستان طوری قرار می‌گیرند که وقتی از یکی به دیگری نگاه می‌کنید، خط دید شما دقیقاً به محل گنج (که ممکن است علامت سومی نداشته باشد) اشاره می‌کند.

گنج یابی در کوهستان – علائم و نشانه ها فروش فلزیاب در شرکت زرشناسان 09197977577

شانه‌ طبیعی گنج در کوهستان

در جستجوی نشانه گنج در کوهستان، برخی نشانه‌ های طبیعی می‌ توانند راهنمایی‌ های ارزشمندی ارائه دهند:

• چشمه‌ های آب گرم: در گذشته، چشمه‌ های آب گرم اغلب به عنوان علامتی از وجود گنج در نزدیکی خود مورد توجه قرار می‌ گرفتند.
• درختان کهنسال: درختانی مثل سرو، چنار و بید به دلیل عمر طولانی و باورهای مردم قدیم به عنوان محل‌ های مناسب برای پنهان کردن گنج انتخاب می‌ شدند.
• صخره‌ های خاص: صخره‌ هایی که به شکل حیوانات، انسان یا اشکال هندسی غیرمعمول هستند، می‌ توانند نشانه‌ ای از نزدیکی به محل دفن گنج باشند.
• غارها: مکان‌ های ایده‌ آل برای پنهان کردن گنج، با علائمی مثل دوده آتش در دهانه غار که نشان‌ دهنده استفاده انسان‌ ها در گذشته است.

نشانه‌ ساخت دست بشر در کوهستان

• تپه‌ های مصنوعی: تپه‌ های غیرطبیعی که به نظر می‌ رسد انسان ساخته، ممکن است نشانه‌ ای از وجود گنج زیر آن‌ ها باشد.
• سنگ‌ چین‌ ها: سنگ‌ چین‌ هایی با اشکال خاص و غیرعادی در کوهستان، می‌ توانند به عنوان یک راهنما برای یافتن گنج در نظر گرفته شوند.

جوغن در کوه چیست و چه نشانه‌هایی دارد؟

یکی از مهمترین و شناخته‌ شده‌ ترین علامت‌ هایی که در کاوش‌ های دفینه‌ یابی در کوهستان به آن برمی‌ خورید، جوغن است.

این علامت‌ها را گذشتگان به دلایل مختلف از جمله مشخص کردن مسیر، هشدار، و مخصوصاً نشانه‌گذاری مکان دفینه‌ها و اشیای ارزشمند استفاده می‌کردند.